Labilność ciśnienia krwi

Najdokładniejsza odpowiedź na pytanie, czym jest labilność ciśnienia krwi, brzmi: jest to chwilowy wzrost ciśnienia krwi. O ile dopuszczalny poziom, powyżej którego ciśnienie jest uważane za wysokie, wynosi 140/90, jeśli ta wartość zostanie naruszona, postawiono diagnozę: niestabilne nadciśnienie.

Słowo „labile” w tłumaczeniu z łaciny oznacza „zmienny”, „ślizgający się”. Charakteryzuje to specyfikę choroby - ciśnienie często się zmienia, następnie gwałtownie wzrasta, a następnie ponownie spada do normalnego poziomu. W ten sposób można wyróżnić 3 kluczowe cechy patologii:

1. Ciśnienie wzrasta okresowo.
2. Po pewnym czasie może się zmniejszyć bez żadnego wpływu na organizm.
3. Jednocześnie spadek następuje dość gwałtownie, co wpływa na samopoczucie osoby.

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że ta choroba nie różni się niczym od zwykłego nadciśnienia, ale w rzeczywistości istnieją różnice i są one bardzo ważne:

1. Nadciśnienie samoistne charakteryzuje się uporczywym (stałym) stanem wysokiego ciśnienia krwi, a niestabilne nadciśnienie tętnicze charakteryzuje się przejściowymi skokami.
2. W przypadku nadciśnienia ciśnienie można ustabilizować za pomocą specjalnych leków, podczas gdy niestabilne ciśnienie krwi spada samoistnie, bez użycia leków.
3. Pacjenci z nadciśnieniem rzadko skarżą się na spadki ciśnienia, a głównym objawem niestabilnego nadciśnienia są właśnie ciągłe zmiany wskaźnika.

Uwaga

Jeśli sam odkryłeś systematyczny wzrost ciśnienia krwi, nie powinieneś diagnozować siebie i zacząć samoleczenia. Faktem jest, że na ciśnienie wpływa wiele czynników, a przy zewnętrznym podobieństwie obrazu klinicznego te same objawy mogą wskazywać na inną postać choroby. Dlatego jedynym słusznym rozwiązaniem byłaby skonsultowanie się z lekarzem w celu uzyskania porady, po której można przystąpić do prawidłowego, a tym samym skutecznego leczenia.

Przyczyny i objawy choroby

Niestabilne nadciśnienie tętnicze jest spowodowane w przybliżeniu tymi samymi przyczynami, co nadciśnienie:

• dziedziczna predyspozycja;
• złe nawyki (palenie, alkohol, przejadanie się);
• Siedzący tryb życia;
• zła dieta;
• ciągły stres psycho-emocjonalny;
• przewlekła choroba nerek, cukrzyca.

Charakterystyczną cechą tej choroby jest to, że przez długi czas może nie objawiać się w żaden sposób – człowiek czuje się jak zwykle, tylko głowa może stać się trochę „cięższa”, co jest odbierane przez większość jako zwykłe zmęczenie.

Jeśli nie zwrócisz uwagi i nie podejmiesz działań, choroba zacznie się rozwijać, a po chwili pojawią się następujące objawy: ostre bóle w okolicy potylicznej, które pojawiają się dość rzadko i znikają całkowicie nawet bez przyjmowania leków;

• bezsenność, niepokojące sny, które występują dość często;
• niewyjaśnione napięcie nerwowe;
• trwałe zmiany w zachowaniu: drażliwość, wybuchy emocjonalne i niewyjaśnione wahania nastroju.

Rada

Jeśli zauważysz niektóre lub wszystkie z tych objawów, spróbuj wykonać prosty eksperyment: zmierz ciśnienie krwi za pomocą domowego ciśnieniomierza 3-4 razy dziennie przez 1 tydzień (po przebudzeniu, przed snem i w ciągu dnia o tej samej porze). ... Zapisz wszystkie wartości: jeśli ciśnienie zmienia się stale w ciągu dnia, jest bardzo prawdopodobne, że masz nadciśnienie niestabilne. W takim przypadku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym będzie skuteczniejsze.

Cechy przebiegu choroby

Nadciśnienie labilne rozwija się stopniowo, lekarze opisują 3 etapy choroby:

1. Początkowo, zgodnie z objawami opisanymi przez pacjentów, dość trudno jest ustalić dokładną diagnozę, ponieważ nie wykryto wyraźnych nieprawidłowości. Główny objaw na tym etapie nie jest związany ze stanem fizjologicznym, lecz psychicznym – pacjenci często skarżą się na napięcie nerwowe i zaburzenia snu.
2. W drugim etapie również nie ma wyraźnych dolegliwości zdrowotnych, ale instrumentalnie odnotowuje się podwyższony poziom ciśnienia, który można określić jako nadciśnienie umiarkowane. Niektórzy pacjenci charakteryzują się nawracającymi kryzysami nadciśnieniowymi, dysfunkcją nerek. Jednak rutynowa analiza moczu daje normalne wyniki.
3. Objawy choroby są wyraźne, a pacjenci często odczuwają dyskomfort z powodu skoków ciśnienia. Na tym etapie często rozwijają się warunki wstępne zawału mięśnia sercowego, więc rozpoczęcie choroby jest dość niebezpieczne.

Tempo rozwoju patologii nie jest takie samo, w dużej mierze zależy od indywidualnych cech osoby, jej stylu życia i chorób przewlekłych.

Leczenie niestabilnego nadciśnienia tętniczego

Po szczegółowej diagnozie i dokładnej diagnozie lekarz przepisuje przebieg leczenia. Ponadto w każdym konkretnym przypadku wynikają z kilku ważnych okoliczności:

1. Wielkość i częstotliwość skoków ciśnienia, ich związek z określonymi czynnikami wpływającymi na pacjenta.
2. Obecność lub brak chorób przewlekłych, które mogą skomplikować przebieg choroby.
3. Cechy stanu psychoemocjonalnego pacjenta, jego styl życia.

Przebieg leczenia ma zawsze charakter złożony i składa się z zestawu środków, zarówno leczniczych (leków), jak i nieleczniczych (przestrzeganie zasad zdrowego stylu życia).

Stosowanie leków ma na celu wyeliminowanie nie tylko objawów nadciśnienia, ale także wpływu na pierwotną przyczynę choroby. Najczęściej stosowane leki to:

1. Antagoniści wapnia to grupa leków, które zmniejszają stężenie wapnia w komórkach serca, rozszerzając w ten sposób tętnice wieńcowe zaopatrujące serce w składniki odżywcze i tlen, a także naczynia obwodowe. To szybko prowadzi do stabilizacji ciśnienia.
2. Diuretyki (diuretyki) działają inaczej: pobudzają nerki, w wyniku czego z organizmu wydalane jest więcej wody i soli, co prowadzi do spadku ciśnienia.
3. Substancje, które blokują działanie enzymu konwertującego angiotensynę (inhibitor ACE), który obkurcza naczynia krwionośne, a tym samym podwyższa ciśnienie krwi. Do leków z tej grupy należą:

• Fozinopryl;
• ramipryl;
• Kaptopryl;
• „Lizynopryl” i inne.

1. Beta-blokery zapobiegają syntezie adrenaliny i noradrenaliny, hormonów lękowych, które zwiększają częstość akcji serca i ciśnienie krwi.

Zabiegi nielekowe prawie w całości wiążą się ze zmianami w stylu życia pacjenta. Postępując zgodnie z kilkoma prostymi wskazówkami, pacjenci mogą naprawdę pomóc swojemu ciału. Zasady te można również z powodzeniem stosować jako profilaktykę chorób serca i naczyń:

1. Codzienna umiarkowana aktywność fizyczna wszelkiego rodzaju (co najmniej 40-60 minut). Głównym kryterium jest złożony wpływ na organizm oraz obciążenie powinno być możliwe, ponieważ nadmierna aktywność fizyczna może prowadzić do dokładnie odwrotnego efektu.
2. Korekta diety – należy powstrzymać się od nadmiernego spożycia soli, pokarmów zawierających tłuszcze zwierzęce, potraw smażonych, kawy i napojów energetyzujących (lepiej spożywać więcej zielonej herbaty).
3. Odmowa lub maksymalne ograniczenie palenia i spożywania alkoholu.
4. Normalizacja klimatu psychicznego w pracy iw domu, minimalizacja sytuacji stresowych.
5. Zgodność z reżimem pracy i odpoczynku, zapewniając odpowiedni sen (co najmniej 7-8 godzin dziennie) mniej więcej w tym samym czasie.
6. Wystarczający poziom tlenu we krwi - trzeba stale wietrzyć pomieszczenie i codziennie spacerować na świeżym powietrzu.
7. Na koniec ważne jest kontrolowanie ciśnienia krwi, które można systematycznie wykonywać za pomocą domowego tonometru zgodnie ze schematem zaleconym przez lekarza.

Nawet minimalne przestrzeganie warunków zdrowego stylu życia pomoże uniknąć wielu problemów zdrowotnych. Najważniejsze jest, aby chcieć dbać o swoje ciało i systematycznie monitorować swoje zdrowie, a nie od czasu do czasu.