Dysfunkcja rozkurczowa lewej komory

Co to jest?

Serce wykonuje swoją pracę w trybie skurczu (skurczu) i rozkurczu (rozluźnienia). O dysfunkcji mówi się, jeśli występują nieprawidłowości w funkcjonowaniu narządu.

Gdy funkcja rozkurczowa lewej komory jest zaburzona, tkanka mięśnia sercowego traci zdolność do relaksacji w momencie rozkurczu. W rezultacie komora nie otrzymuje wymaganej ilości krwi. Aby zrekompensować jego niedobór, lewy przedsionek zmuszony jest wzmocnić swoją pracę, próbując wchłonąć więcej krwi.

Wszystko to negatywnie wpływa na stan przedsionka, stopniowo prowadzi do przeciążenia, jego wzrostu. Na tle dysfunkcji skurczowej może wystąpić stagnacja w układzie żylnym i płucach, co pociąga za sobą przerwy w dopływie krwi do wszystkich narządów ludzkiego ciała. Przejście tego stanu patologicznego do cięższej postaci może prowadzić do wystąpienia przewlekłej niewydolności serca.

Rozkurcz jest ważny, ponieważ dostarcza do mięśnia sercowego niezbędnego tlenu, który jest przenoszony przez układ krążenia przez tętnice wieńcowe.

Jeśli nie jest w stanie w pełni wykonywać swoich zadań, lewa komora cierpi na niedotlenienie. Prowadzi to do zaburzeń metabolicznych w tkankach mięśnia sercowego i niedokrwienia.

Przedłużające się niedokrwienie jest szkodliwe dla komórek, zamiast których powstaje tkanka łączna. Ten proces nazywa się stwardnieniem lub zwłóknieniem. Zmieniona struktura tkanki powoduje trudny skurcz lewej komory. Ostatecznie skurcz również zawodzi.

Klasyfikacja

Najczęstszy jest pierwszy rodzaj choroby. Jest obarczony poważnym niebezpieczeństwem, ponieważ w początkowej fazie rozwoju przebiega praktycznie bez żadnych objawów. Charakteryzuje się zmniejszeniem zdolności do destylacji krwi do komory ze sparowanego naczynia krwionośnego pnia płucnego. Powodem tego jest brak elastyczności ścian mięśnia sercowego.

Drugi rodzaj dolegliwości objawia się na tle wzrostu ciśnienia z lewego przedsionka, co prowadzi do upośledzenia funkcji rozkurczowej. Jest również nazywany pseudonormalnym.

Najpoważniejszy jest uważany za restrykcyjny rodzaj patologii, gdy istnieje zagrożenie życia ludzkiego z powodu poważnych zaburzeń w sercu. W takich sytuacjach zwykle wykonuje się przeszczep serca.

Jeśli dana osoba ma dysfunkcję rozkurczową lewej komory typu 1, może to świadczyć o obrzęku, który obserwuje się głównie wieczorem. Ten stan jest spowodowany stagnacją płynu w ciele. Obrzęk jest zwykle widoczny w kończynach dolnych.

W takim przypadku pacjent może skarżyć się na ból serca spowodowany niedokrwieniem mięśnia sercowego. Duszność często pojawia się po aktywności fizycznej. Nie należy lekceważyć dysfunkcji rozkurczowej lewej komory typu 1, która wymaga korekty medycznej.

W początkowej fazie rozwoju choroba może się nawet nie pojawić. W przypadku braku odpowiedniego leczenia będzie postępował, powodując następujące objawy dysfunkcji rozkurczowej lewej komory:

• duszność w spoczynku lub po niewielkim wysiłku fizycznym;
• zwiększone tętno;
• uczucie ucisku w okolicy klatki piersiowej i braku tlenu;
• obrzęk kończyn dolnych;
• niebieskawy kolor skóry;
• szybka męczliwość;
• ból serca.

Bardzo rzadko zdarza się, aby pacjenci mieli kaszel, który pojawia się wieczorem. Jego wygląd wskazuje na obecność przekrwienia w płucach.

Przepływ krwi do serca przebiega przez 3 etapy:

• rozluźnienie mięśni (rozkurcz);
• powolne napełnianie lewej komory krwią, zapewniane przez różnicę ciśnień w obrębie przedsionków;
• wypełnienie lewej komory pozostałą krwią po skurczu serca.

Mówimy o dysfunkcji rozkurczowej, gdy w tak dobrze funkcjonującym systemie pojawia się jakakolwiek awaria. Patologia tego typu może wystąpić z powodu obecności następujących czynników:

• podeszły wiek;
• opóźniony zawał mięśnia sercowego;
• naruszenie przepływu krwi w układzie sercowo-naczyniowym;
• nadwaga;
• nadciśnienie;
• dysfunkcja mięśnia sercowego.

Nieprawidłowości w pracy serca wywołują uzależnienia w postaci palenia i picia alkoholu. Miłość do napojów zawierających kofeinę nie najlepiej wpływa na kondycję mięśnia sercowego.

Według ekspertów w dziedzinie medycyny głównym czynnikiem prowokującym tę chorobę jest pogorszenie zdolności skurczowej i rozkurczowej mięśnia sercowego. Jest to zwykle spowodowane słabą elastycznością jego tkanki mięśniowej. Ten stan może prowadzić do wielu chorób, w tym zawału serca, przerostu mięśnia sercowego i nadciśnienia tętniczego.

Dysfunkcja rozkurczowa może również wpływać na noworodki. Jeśli dziecko ma zwiększony dopływ krwi do płuc, może to być przyczyną, że:

• rozmiar serca wzrośnie;
• nastąpi przeciążenie przedsionków;
• pojawi się tachykardia;
• skurcz serca się pogorszy.

Ten stan nie jest uważany za patologiczny, dlatego nie wymaga specjalnego leczenia, jeśli występuje u dzieci bezpośrednio po urodzeniu. Ale jeśli dziecko przeszło niedotlenienie lub urodziło się przedwcześnie, problem ten może utrzymywać się przez dwa tygodnie.

Leczenie

Dopiero po wykonaniu serii badań możliwe jest rozpoznanie „dysfunkcji rozkurczowej lewej komory” typu 1, 2 lub 3. Aby to zrobić, musisz zdać ogólny test moczu, biochemię krwi. Może być również konieczne sprawdzenie funkcjonowania tarczycy, nerek, wątroby.

Najbardziej pouczającym sposobem badania w obecności nieprawidłowości serca jest EKG.

Zabieg trwa tylko 10 minut. Podczas jego realizacji do okolicy klatki piersiowej pacjenta przyczepiane są elektrody, które odczytują niezbędne informacje. Ważne jest, aby ciało było zrelaksowane, a oddech spokojny. Badanie zaleca się przeprowadzić 2-3 godziny po jedzeniu.

Dodatkowo można przepisać USG serca. Ta metoda diagnostyczna pozwala określić stan narządu, a także sprawdzić przepływ krwi. Badanie USG nie wymaga żadnego przygotowania.

Dopiero po otrzymaniu wyników kompleksowego badania lekarz stawia diagnozę i określa dalszą taktykę leczenia. Główne cele terapii to:

• znormalizować tętno;
• zapobiegać występowaniu arytmii;
• leczyć chorobę wieńcową serca;
• ustabilizować ciśnienie.

Aby znormalizować częstość akcji serca, stosuje się beta-blokery, reprezentowane przez takie leki jak „Concor” i „Atenololl”. Niedokrwienie serca leczy się azotanami. Ciśnienie krwi pozwala normalizować leki moczopędne, takie jak „Hypotiazyd” lub „Spironolakton”.

W przypadku dysfunkcji rozkurczowej wskazane są również inhibitory ACE. Ich działanie ma na celu normalizację ciśnienia. Zazwyczaj są przepisywane pacjentom z nadciśnieniem. Inhibitory oprócz obniżania ciśnienia chronią serce i pomagają rozluźnić ściany mięśnia sercowego. Leki z tej grupy obejmują Captopril i Fosinopril.

W celach profilaktycznych lekarz może zalecić przyjmowanie „Aspirin Cardio”. Z jego pomocą krew jest rozrzedzana, minimalizując w ten sposób ryzyko zablokowania naczyń krwionośnych.

Prognoza

Dysfunkcja rozkurczowa lewej komory typu 1 w przeważającej większości przypadków ma korzystne rokowanie, czego nie można powiedzieć o przejściu choroby do postaci restrykcyjnej. Towarzyszy mu wysokie ciśnienie przedsionkowe i jest powikłana współistniejącą niewydolnością serca. Prognoza w tym przypadku nie zawsze jest uspokajająca. Aby poradzić sobie z patologią, może być konieczne przeszczepienie serca.

Odsetek readmisji pacjentów z rozpoznaniem dysfunkcji rozkurczowej wynosi 50%. Śmiertelność dla tej patologii wynosi 3-7% rocznie.

Aby zapobiec rozwojowi procesów nieodwracalnych, należy zwrócić większą uwagę na środki zapobiegawcze. Bardzo ważne jest prawidłowe odżywianie, ograniczenie spożycia soli i kontrolowanie spożycia wody. W diecie powinny dominować świeże warzywa, chude mięso, zboża i nabiał. Potrawy są zdrowsze, gdy są gotowane na parze lub pieczone w piekarniku. Konieczne jest również całkowite porzucenie smażonych i pikantnych potraw, alkoholu i palenia.