Obrzęk naczynioruchowy mózgu: objawy i leczenie

Co to jest obrzęk naczynioruchowy mózgu?

Prawidłowy dopływ krwi do tkanki mózgowej jest wytwarzany przez system tętnicy szyjnej wewnętrznej i basenu kręgowo-podstawnego (VBP), które odchodzą z obu stron od tętnicy podobojczykowej. Kontrolę transportu składników odżywczych i tlenu do neuronów mózgu zapewniają autonomiczne struktury regulacyjne:

• miogeniczny (mysz) - wraz ze spadkiem przepływu krwi komórki mięśni gładkich ściany naczynia są aktywowane i powodują zwężenie naczyń krwionośnych (zwężenie światła w celu zwiększenia ciśnienia krwi);
• metaboliczny - aktywowany w przypadku upośledzonego metabolizmu;
• neurogenny.

Dystonia naczynioruchowo-mózgowa jest naruszeniem adaptacji tonu naczyń krwionośnych (głównie tętniczek oporowych) mózgu do warunków środowiskowych. Patologia charakteryzuje się zmianą struktury ściany naczyniowej, z uszkodzeniem napięcia mięśniowego z rozwojem uporczywego skurczu lub rozszerzenia (poszerzenie światła).

Istnieją trzy warianty krążenia, które prowadzą do miejscowych lub ogólnoustrojowych zaburzeń krążenia z rozwojem niewydolności lub nadmiernym przepływem krwi.

Patogeneza choroby wynika z niestabilności rozwiniętych odruchów i mechanizmów adaptacji naczynioruchowej. Dystonia opiera się na labilnej autoregulacji napięcia naczyniowego z rozwojem angiopatii spastycznej lub hipokinetycznej.

Klasyfikację obrzęku naczynioruchowego mózgu przeprowadza się według następujących kryteriów:

• etiologia: pierwotna (neurogenna) i wtórna (objawowa);
• lokalizacja: ogniskowa lub systemowa;
• przewaga poziomów ciśnienia: normo-, nadciśnienie i niedociśnienie;
• charakter zaburzeń: uporczywe lub kryzysy obrzęku naczynioruchowego.

Dystonia dotyka zarówno tętnic, jak i naczyń żylnych (czasami łącznie), co prowadzi do charakterystycznego zespołu objawów klinicznych.

Przyczyny powstawania patologii i jej objawów klinicznych

Zespół angiodystoniczny nie jest chorobą izolowaną, ale współistniejącym (wtórnym) zespołem objawów, zaburzeń spowodowanych główną przyczyną. Patologia rozwija się na tle następujących warunków:

• zaburzenia endokrynologiczne z jajników (w tym w czasie ciąży), nadnerczy, przysadki i tarczycy;
• dysfunkcja autonomicznego układu nerwowego typu wagotonicznego lub sympatotonicznego;
• ostre lub przewlekłe infekcje;
• choroby zawodowe (zatrucie, choroba wibracyjna, narażenie na hałas);
• zaburzenia kręgosłupa (na tle chorób kręgosłupa);
• patologie neurologiczne, konsekwencje urazu czaszkowo-mózgowego;
• reakcje alergiczne;
• mieszana geneza obrzęku naczynioruchowego.

Wcześniej uważano, że patologia jest charakterystyczna tylko dla dorosłych, ale ostatnio pojawiła się tendencja do diagnozowania zaburzeń neurowegetatywnych u dzieci w wieku szkolnym.

Niezależnie od choroby podstawowej, objawy obrzęku naczynioruchowego mózgu powstają na tle pierwotnej niewydolności krążenia mózgowego. Typowe objawy kliniczne:

• bóle głowy o różnej lokalizacji, natężeniu i charakterze;
• labilność ciśnienia krwi;
• senność lub bezsenność;
• drętwienie kończyn;
• zniekształcenie obrazów wizualnych (w niektórych przypadkach z uszkodzeniem naczyń siatkówki), słuch, zapach i smak;
• hałas w uszach;
• upośledzenie pamięci.

Pośrednie objawy udaru mózgowo-naczyniowego obejmują niezróżnicowany ból kończyn, szyi lub pleców.

Szczegółowa informacja o reklamacjach i środkach diagnostycznych: jak zbadać?

W celu ustalenia pierwotnej przyczyny zaburzeń konieczne jest zróżnicowanie objawów klinicznych według dominujących zespołów.

Ból głowy może mieć charakter:

• cephalgic, który pojawia się rano, towarzyszy osłabienie, lokalizacja czołowo-ciemieniowa, wysoka intensywność i napadowy charakter;
• migrenowy, który charakteryzuje się jednostronną zmianą, dużą intensywnością, pulsującym charakterem i zakłóceniem normalnej aktywności.

Określa się związek między początkiem ataku a poziomem ciśnienia krwi, przyjmowanymi lekami, aktywnością fizyczną, stresem emocjonalnym i przebytymi chorobami. Ponadto brana jest pod uwagę historia dziedziczna i dynamika zmian w przebiegu patologii.

Badanie kliniczne obejmuje badanie siły i napięcia mięśni, nasilenia odruchów ścięgnistych, stanu nerwów czaszkowych i rdzeniowych w diagnostyce różnicowej z patologią organiczną.

Najczęściej stosowaną metodą diagnozowania zaburzeń w klinice jest reoencefalografia (REG). Metoda umożliwia oszacowanie wartości oporu elektrycznego ściany naczynia w różnych fazach napełniania krwią. Na zakończenie reoencefalogramu wskazano prędkość i objętość przepływu krwi, spójność tonu i opcje naruszeń:

• hipotoniczny - z upośledzonym przepływem krwi lub odpływem przez naczynia z powodu uszkodzenia warstwy mięśniowej.
• hipertoniczność - charakteryzuje się spastycznym skurczem mięśni ściany naczynia.

W diagnostyce różnicowej stosuje się metody rentgenowskie (obrazowanie komputerowe lub rezonans magnetyczny), ultrasonografię dopplerowską naczyń szyi oraz encefalografię (EEG).

Metody medycznego korygowania stanu: jakie leczenie?

Metody leczenia obrzęku naczynioruchowego naczyń mózgowych są zdeterminowane pierwotną etiologią zaburzenia i są stosowane w przypadku de- lub subkompensacji zaburzeń.

Terapia etiotropowa (ukierunkowana na przyczynę) polega na stosowaniu środków przeciwbakteryjnych, hormonalnych, interwencji chirurgicznych w konkretnym przypadku.

Wpływ na mechanizmy rozwojowe (leczenie patogenetyczne) obejmuje leki:

• przeciwskurczowe - leki zmniejszające napięcie naczyniowe w typie hiperskurczowym;
• środki przeciwbólowe - niesteroidowe przeciwzapalne;
• leki przeciwnadciśnieniowe - w celu skorygowania wysokiego ciśnienia krwi;
• środki uspokajające (uspokajające) leki;
• leki przeciwarytmiczne stosowane w kardiologicznej etiologii dystonii;
• leki poprawiające przepływ krwi w mózgu (nootropowe).

Ponadto do niespecyficznej poprawy procesów metabolicznych w tkance nerwowej stosuje się kompleksy witaminowe i środki przeciwutleniające.

Wnioski

Upośledzona autonomiczna regulacja napięcia naczyniowego mózgu jest częstą przyczyną objawów neurologicznych u osób w każdym wieku. Objawy angiodystoniczne obejmują ból głowy, zaburzenia snu, drętwienie i zaburzenia autonomiczne. Diagnostykę przeprowadza się z uwzględnieniem skarg, badania neurologa i innych specjalistów, a także dodatkowych metod. Leczenie jest przepisywane zgodnie ze zidentyfikowanymi zmianami.