Co to jest kardiomiopatia dysmetaboliczna

Powody rozwoju

Przyczyny dysmetabolicznego CMP obejmują:

• Nadużywanie alkoholu, zwłaszcza jeśli trwa długo i towarzyszy mu niewystarczająca niezbilansowana dieta;
• Zatrucie niektórymi toksynami i metalami ciężkimi, które jest możliwe w pracy;
• Używanie narkotyków, takich jak kokaina i amfetamina;
• Niektóre leki przeciwnowotworowe stosowane w leczeniu raka;
• Choroby zakaźne wpływające na mięsień sercowy;
• Choroby akumulacyjne - zaburzenia metaboliczne spowodowane nadmierną produkcją tkankową różnych związków (amyloidoza, hemochromatoza, sarkoidoza);
• Cukrzyca;
• Choroby tarczycy;

Czynniki ryzyka, których obecność pogarsza przebieg lub prowokuje rozwój kardiomiopatii:

• Skomplikowana historia rodzinna (obecność chorób serca wśród bliskich krewnych);
• choroba niedokrwienna serca, zawał mięśnia sercowego;
• Otyłość, zespół metaboliczny;
• Nadciśnienie tętnicze;
• wole toksyczne;

Główne dolegliwości i objawy

Niektórzy pacjenci nigdy nie zauważyli objawów ani nietypowych zjawisk w swoim zdrowiu. Tak jest w przypadku cukrzycy, która jest słabo kontrolowana lub nie reaguje na leczenie. Nadmiar glukozy we krwi nie tylko niszczy naczynia włosowate, ale także negatywnie wpływa na zakończenia nerwowe, w wyniku czego dochodzi do utraty wrażliwości.

Z biegiem czasu kardiomiopatia osłabia serce, powodując dystrofię mięśnia sercowego, prowadząc do przewlekłej niewydolności serca, której objawy obejmują:

• Duszność, w zależności od etapu, podczas wysiłku i spoczynku;
• Zmęczenie, letarg, nietolerancja na zwykłe obciążenia, zmęczenie;
• Kaszel z powodu gromadzenia się płynu w przestrzeni opłucnej;
• Przyrost masy ciała z powodu zatrzymania płynów;
• Obrzęk kostek, stepów, nóg, ud, aż do całego ciała;
• Obrzęk żył szyi;
• Nagromadzenie płynu w jamie brzusznej, wzrost brzucha, pojawienie się przepukliny pępkowej;
• Przerwy w pracy serca, namacalne i wywołujące dyskomfort psychiczny;
• Dławica piersiowa.

Diagnostyka i leczenie

Symptomatologia kardiomiopatii dysmetabolicznej nie jest specyficzna, to znaczy jest charakterystyczna również dla innych patologii, co oznacza, że ​​konieczne jest dokładne badanie laboratoryjne i instrumentalne.

Ponieważ choroby metaboliczne wiążą się z naruszeniem struktury genów, objawiają się w dzieciństwie i zajmują się nimi pediatra, genetyk dziecięcy i kardiolog.

Dismetabolic CMP dla dorosłych jest zarządzany przez lekarzy rodzinnych, lekarzy rodzinnych i kardiologów. Poniżej omówimy zasady diagnostyczne wykrywania u pacjentów dorosłych:

• Analiza skarg pacjentów;
• Zbiór historii rodziny;
• Badanie lekarskie;
• Testy laboratoryjne;
• Rentgen klatki piersiowej;
• EKG;
• monitorowanie holterowskie;
• Echokardiografia;
• Test wytrzymałościowy;
• Angiografia wieńcowa;
• Biopsja mięśnia sercowego;
• Genotypowanie.

Te dwa ostatnie badania są szczególnie ważne w kardiomiopatii metabolicznej. Analiza fragmentu tkanki mięśniowej pozwala zrozumieć przyczynę rozwoju choroby, a także stopień jej zaawansowania. Zabieg ten jest bezbolesny i nie wymaga znieczulenia, wykonuje się go z cewnikowaniem komór serca specjalną sondą, którą wprowadza się do łożyska naczyniowego pacjenta przez tętnicę udową.

Genotypowanie pozwala określić prawdopodobieństwo przeniesienia choroby na potomstwo, a także zidentyfikować nieprawidłowości, które doprowadziły do ​​podstawowej choroby metabolicznej.

Najnowsze protokoły kliniczne wskazują, że objawowa CMP nie wymaga leczenia.

Terapia zależy od nasilenia objawów choroby, a także od obecności chorób tła i współistniejących, powikłań i wieku.

Cele leczenia odwykowego

• Terapia choroby podstawowej;
• Normalizacja poziomu elektrolitów we krwi. Pierwiastki śladowe utrzymują równowagę kwasowo-zasadową w organizmie, kontrolują wymianę i wydalanie płynów oraz zapewniają funkcjonowanie tkanki nerwowej i mięśniowej. Zaburzony poziom sodu, potasu, chloru wskazuje na odwodnienie, niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze i inne zaburzenia organizmu.

Aby skorygować skład mikroelementów krwi, stosuje się blokery receptora aldosteronu.

• Utrzymanie rytmu zatokowego serca za pomocą leków antyarytmicznych;
• Obniżenie ciśnienia krwi do bezpiecznego poziomu za pomocą kombinacji leków – beta-blokerów, inhibitorów ACE, antagonistów kanału wapniowego;
• Zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi za pomocą dwóch leków - antykoagulantów, które wpływają na układ związków białkowych osocza, które wywołują powstawanie zakrzepów i środków przeciwpłytkowych, które zapobiegają sklejaniu się płytek krwi;
• Wydalanie nadmiaru sodu lekami moczopędnymi, które w ten sposób obniżają ciśnienie krwi i usuwają obrzęki;
• Zmniejszenie częstości akcji serca i zwiększenie wydolności rzutu serca przez glikozydy takie jak digoksyna. Jest to ekstrakt ziołowy, który może być toksyczny, jeśli zostanie użyty niewłaściwie;

Konieczne jest rozpoczęcie pozytywnych zmian w swoim życiu, aby stworzyć sprzyjające tło dla leczenia farmakologicznego i chirurgicznego:

• Kontrola objawów. Bardzo przydatne i wygodne zarówno dla pacjenta, jak i lekarza, jest prowadzenie dziennika, w którym codziennie będą wpisywane informacje o dolegliwościach, ciśnieniu, pulsie, ilości wypijanych i wydawanych płynów oraz przyjmowanych lekach.
• Regularne kontrole;
• Aktywność fizyczna proporcjonalna do możliwości funkcjonalnych organizmu. Pomocny może być nawet zwykły spacer z psem lub ominięcie kilku przystanków transportu, aby dotrzeć do domu na piechotę;
• Zaprzestanie palenia. Stosowanie plastrów nikotynowych, gum i konsultacji z psychologiem może ułatwić okres karencji;
• Unikanie alkoholu;
• Odmowa użycia narkotyków. Pomogą w tym ośrodki rehabilitacyjne, które udzielają konsultacji narkologa, psychoterapeuty, a także prowadzą terapię substytucyjną;
• Korekta nawyków żywieniowych poprzez ograniczenie do minimum soli i tłuszczów zwierzęcych w diecie;

Zabiegi chirurgiczne

• Terapia resynchronizująca – specjalny implant podobny do rozrusznika koordynuje skurcze komór serca w arytmiach, które często występują przy CMP.
• Instalacja kardiowertera-defibrylatora – urządzenia mniejszego niż pudełko zapałek, które kontroluje tętno i w razie potrzeby generuje impuls, który je przywraca.
• Przeszczep serca to ostatnia szansa dla pacjentów z kardiomiopatią i schyłkową niewydolnością serca. Oznacza to, że trwające leczenie zachowawcze nie przewiduje już skuteczności. Technicznie złożona operacja wymagająca dożywotniej konserwacji z lekami tłumiącymi odpowiedź immunologiczną na obce tkanki.

Wnioski

Rokowanie dla zdrowia i zdolności do pracy przy kardiomiopatii dysmetabolicznej we wczesnych stadiach jest korzystne, ale równowaga jest niestabilna, co oznacza, że ​​jej utrzymanie wymaga wysiłków. Regularna kontrola lekarska, realizacja recept i prowadzenie zdrowego trybu życia pozwoli pacjentowi żyć przez wiele lat bez pogarszania się stanu zdrowia.