Anatomia ucha

Struktura chrząstki ucha

Małżowina uszna jest prawie w całości chrząstką. Kształt ucha zewnętrznego, który ma dość złożony kształt, w postaci lejka, zależy od jego reliefu. Należy zauważyć, że budowa narządu słuchu jest indywidualna dla każdej osoby. Przewód słuchowy, będący kontynuacją chrząstki muszli, również składa się z tkanki chrzęstnej. Ma kształt rynny otwieranej jednocześnie do tyłu i do góry.

Z powyższego wynika, że ​​chrząstka ucha leży pod zewnętrzną częścią narządu słuchu. Rozważmy bardziej szczegółowo jego strukturę anatomiczną i funkcje, które pełni.

Z czego składa się chrząstka ucha?

Chrząstka ucha prawie w całości składa się z określonej tkanki zwanej chrząstką. Jest reprezentowany przez komponenty 2 typów:

  • niekomórkowe;
  • komórkowy.

Trzeba powiedzieć, że podstawą tkanki chrzęstnej są właśnie elementy niekomórkowe. Stanowią jej najważniejsze i funkcjonalne ogniwo. Z kolei te komponenty dzielą się na:

  • struktury (rozróżnia kolagen i sprężystość);
  • substancja podstawowa.

Struktura kolagenu składa się ze specjalnego białka – kolagenu. Nawiasem mówiąc, jest to prawdziwy budulec dla wszystkich struktur włóknistych obecnych w tkance chrzęstnej - molekuł, mikrofibryli, fibryli i wreszcie włókien. Jeśli chodzi o elastyczną strukturę, to występuje w zewnętrznej części ucha:

  • amorficzna elastyna;
  • mikrofibryle (plastik);
  • włókna i fibryle - elastyczne;
  • cząsteczki substancji takich jak elastyczna glikoproteina i elastyna.

Zarówno niekomórkowe, jak i komórkowe składniki tworzące chrząstkę ucha wydają się unosić w podstawowej substancji, jaką jest środowisko metaboliczne. Pełni funkcję integracyjną i buforującą. Konsystencja przypomina żel. Składa się z proteoglikanów i wody, które zatrzymują i przez którą przebiegają wszystkie procesy metaboliczne.

Ważnym składnikiem tkanki chrząstki ucha jest tzw. przestrzeń międzykomórkowa między włóknami a komórkami – macierz. To cały zunifikowany system pewnego rodzaju kanałów. Ich ściany reprezentuje struktura włóknista. Pod mikroskopem pojawiają się w postaci małych rurek, okrągłych wgłębień i szczelin. Ten system kanałów jest wypełniony wspomnianą już substancją podstawową. Jeśli składniki niekomórkowe są uważane za pierwsze i podstawowe ogniwo w tkance chrzęstnej, wówczas macierz jest uważana za drugie ogniwo. Poprzez kanały tej przestrzeni, pod wpływem nacisku wywieranego mechanicznie, a także sił osmozy i naczyń włosowatych, przemieszcza się płyn śródmiąższowy. Dzięki nieprzerwanemu procesowi tego procesu zapewniony jest pełnoprawny metabolizm i biomechanika tkanki chrzęstnej ucha.

W odniesieniu do składników komórkowych należy zauważyć, że bezpośrednio budują one tkankę chrzęstną, a także aktywnie uczestniczą w jej ciągłej regeneracji i późniejszej odbudowie. Tak więc prezentowane są te komponenty:

  • komórki kambium;
  • chondroblasty;
  • chondrocyty

W ten sposób staje się jasne, że chrząstka tworząca małżowinę uszną i przewód słuchowy zewnętrzny należy do chrząstki elastycznej, która posiada wszystkie właściwości niezbędne do prawidłowego funkcjonowania tej części ucha.

Znajomość jego wewnętrznej struktury jest ważna dla zrozumienia procesów w nim zachodzących oraz umiejętności odróżniania normalnego od patologicznego.

Funkcje

Chrząstka ucha ma 3 główne funkcje:

  • utrzymuje stały kształt małżowiny usznej;
  • bierze udział w rozwoju i wzroście tkanki kostnej (w zasadzie jest jej poprzednikiem);
  • biomechaniczny - wykonywany dzięki takim właściwościom tkanki chrzęstnej jak jędrność i elastyczność.

Post factum

Jak widać, budowa anatomiczna chrząstki ucha jest bardzo złożona. Jego integralność i prawidłowe funkcjonowanie są niezwykle ważne dla prawidłowego funkcjonowania narządu słuchu i ogólnego samopoczucia. Dlatego osoby, które chcą przekłuć chrząstkę w uchu, powinny być świadome wszystkich możliwych zagrożeń związanych z tą procedurą. Każde naruszenie jego integralności może prowadzić do niekorzystnych konsekwencji.

Aby chrząstka ucha mogła w pełni wykonywać wszystkie swoje funkcje, należy uważnie monitorować higienę małżowiny usznej i przewodu słuchowego zewnętrznego, a także dokładnie rozważyć za i przeciw przed podjęciem decyzji o zabiegu przekłucia.