Przyczyny i objawy
Trudno jest ustalić przyczynę naczynioruchowego nieżytu nosa. Eksperci identyfikują jednak szereg czynników, których wpływ na organizm znacznie zwiększa ryzyko zachorowania na tę chorobę:
- infekcje wirusowe;
- dystonia wegetatywno-naczyniowa;
- zmiany hormonalne w czasie ciąży;
- pozostań w pomieszczeniu o bardzo zakurzonym powietrzu;
- przedłużone wdychanie silnych drażniących zapachów, na przykład farby, lakieru;
- długotrwałe stosowanie leków zwężających naczynia krwionośne na przeziębienie;
- palenie;
- gwałtowna zmiana ciśnienia krwi;
- choroby układu hormonalnego;
- stosowanie leków obniżających ciśnienie krwi;
- spożywanie pikantnych i bardzo pikantnych potraw;
- stres fizyczny i emocjonalny;
- skrzywienie przegrody nosowej;
- choroby przewodu pokarmowego, w których do przełyku wrzucany jest sok żołądkowy i enzymy (refluks).
Objawy naczynioruchowego nieżytu nosa mogą wystąpić jednorazowo lub regularnie. Najczęstsze objawy tej choroby to:
- Katar; swędzenie i zaczerwienienie błony śluzowej nosa;
- ciężki oddech;
- kichanie; utrata zapachu;
- suchość w nosogardzieli;
- ogólne osłabienie, szybka męczliwość;
- zaburzenia snu;
- utrata apetytu.
Jeśli naczynioruchowemu nieżytowi nosa towarzyszy ostry ból w okolicy nosa lub objawy zaburzają normalne życie, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Leczenie
Lekarz może przepisać leki na naczynioruchowy nieżyt nosa lub zastosować operację. W tej sytuacji decydującym czynnikiem jest ogólny stan pacjenta i ciężkość choroby.
Ważny! Bardziej celowe jest leczenie naczynioruchowego nieżytu nosa za pomocą interwencji chirurgicznej, która w porównaniu z lekami jest bardziej skuteczna.
W przypadku, gdy zachowawcze metody leczenia są nieskuteczne, zabieg chirurgiczny pomaga wyleczyć naczynioruchowy nieżyt nosa. Procedura rozpoczyna się dopiero po wstępnych procedurach diagnostycznych: badaniu USG nosa, rhinoskopii, badaniu krwi.
Współczesna medycyna wykorzystuje kilka metod chirurgicznego leczenia nieżytu naczynioruchowego:
- laserowa wazotomia nosa (moxiterapia);
- turbinoplastyka;
- krioterapia - działanie niskich temperatur na zamrażanie i niszczenie tkanek;
- elektrokoagulacja - moxiterapia za pomocą sond;
- ogrzewanie i zniszczenie przez koagulację falami radiowymi;
- conchotomia microdebrider - laserowe niszczenie powiększonych ścian naczyń i polipów.
Za pomocą interwencji chirurgicznej można zmniejszyć powiększoną błonę śluzową nosa, wyeliminować obrzęki i przywrócić oddychanie przez nos. Podczas operacji z naczynioruchowym nieżytem nosa wycina się tkanki nabłonka nosa i kauteryzuje naczynia śluzowe. W takim przypadku zabieg można wykonać w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym.
Cechy laserowej wazotomii
Leczenie laserowe jest jedną z metod interwencji chirurgicznej w leczeniu naczynioruchowego nieżytu nosa. Ta metoda jest uważana za najdelikatniejszą, a jednocześnie skuteczną opcję leczenia nieżytu naczynioruchowego. Zabieg polega na przyżeganiu (zniszczeniu) naczyń podśluzówkowych, co eliminuje główne objawy choroby. Wazotomia nosa z laseroterapią wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym. Podczas operacji pacjent nie może ruszać głową. Konieczne jest również przestrzeganie pewnych zasad oddychania: wdech przez usta, wydech przez nos.
Wszystkie manipulacje przeprowadzane są pod nadzorem lekarza, który monitoruje stan pacjenta za pomocą endoskopu, kontrolując ruch lasera i jego wyjście z błony śluzowej nosa.
Wśród przewag leczenia wazotomią laserową nad metodą instrumentalną można wyróżnić następujące punkty:
- przywrócenie oddychania przez nos następuje w jak najkrótszym czasie, najczęściej kilka godzin po zabiegu;
- minimalne ryzyko infekcji i obrażeń;
- uzyskanie długoterminowego stabilnego wyniku (objawy mogą nie powtarzać się przez kilka lat);
- wykluczenie pooperacyjnej tamponady jamy nosowej, co zapobiega występowaniu powikłań i korzystnie wpływa na stan ogólny pacjenta.
Pomimo wysokiej skuteczności i bezpieczeństwa wazotomii, zabieg ten ma pewne przeciwwskazania:
- zaburzenia krzepnięcia krwi;
- obecność chorób przewlekłych w ostrej fazie;
- współistniejące choroby zakaźne;
- procesy zapalne dróg oddechowych;
- ciąża lub okres laktacji;
- zaburzenia psychiczne.
Jeśli wazotomia się powiodła, po operacji należy przestrzegać kilku prostych zasad:
- przestrzegać delikatnego schematu w ciągu pierwszych trzech dni po operacji (wykluczyć silną aktywność fizyczną, przegrzanie, przestać pić napoje alkoholowe);
- do nosa używaj tylko tych leków, które zostały przepisane przez lekarza prowadzącego (najczęściej przepisywane są krople oleju do nosa).
Ważny! Nieterminowe i nieskuteczne leczenie naczynioruchowego nieżytu nosa może powodować powikłania, takie jak zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, polipy nosa.
Leczenie farmakologiczne i profilaktyka
Jeśli naczynioruchowy nieżyt nosa nie powoduje znacznego dyskomfortu i znajduje się na etapie, w którym nie zakłóca snu i pełnego życia pacjenta, można spróbować leczyć chorobę metodami zachowawczymi.
- Płukanie zatok roztworami soli. Takie rozwiązanie można kupić w aptece (Aqualor, Salin, Humer) lub samemu przygotować (użyj łyżeczki soli jadalnej na litr ciepłej przegotowanej wody).
- Aerozole do nosa zawierające hormony kortykosteroidowe (Nazarel, Nazocort, Aldecin). Ze względu na to, że działanie takich leków rozwija się stopniowo, ważne jest, aby stosować je systematycznie w długich kursach (co najmniej 30 dni).
- Jeśli nieżytowi nosa towarzyszy wydzielanie dużej ilości śluzu, wskazane jest stosowanie aerozoli zawierających bromek ipratropium (Atrovent), substancję pomagającą zmniejszyć ilość wydzieliny z nosa.
W profilaktyce nieżytu naczynioruchowego konieczne jest:
- wyeliminować czynniki wywołujące chorobę;
- skorygować nieprawidłowości nosa (skrzywienie przegrody itp.);
- terminowo leczyć choroby żołądka;
- regularnie ćwiczyć, hartować;
- chodzić na długie spacery na świeżym powietrzu;
- prawidłowo stosować leki zwężające naczynia krwionośne (przebieg leczenia nie dłuższy niż pięć dni);
- terminowo leczyć choroby narządów nosogardzieli.
