Leczenie lakunarnego bólu gardła u dziecka

Angina lakunarna jest chorobą zakaźną charakteryzującą się uszkodzeniem tkanek limfatycznych pierścienia gardłowego. Rozwój zakaźnego zapalenia alergicznego sygnalizują śluzowo-ropne złogi na migdałkach, rozlane przekrwienie gardła, obrzęk łuków podniebiennych i umiarkowany wzrost regionalnych węzłów chłonnych. Angina lakunarna u dzieci jest w 90% wywoływana przez bakterie chorobotwórcze, do których należą paciorkowce, meningokoki, pneumokoki itp.

Gdy organizm jest zakażony, objawy ogólnego zatrucia pojawiają się niemal natychmiast: osłabienie, bóle mięśniowe, hipertermia i bóle głowy. W ciągu dwóch dni w rejonie luk tj. na migdałkach pojawiają się małe bruzdy, pojawiają się wrzody.

Intensywne procesy zapalne w formacjach limfadenoidalnych prowadzą do pojawienia się gorączki podgorączkowej lub gorączkowej. Nieukończenie przebiegu antybiotykoterapii przyczynia się do uogólnienia procesów patologicznych i wystąpienia powikłań ogólnoustrojowych.

Metody infekcji

Kluczową przyczyną rozwoju lakunarnego zapalenia migdałków u dzieci jest wprowadzenie do organizmu patogenów pochodzenia bakteryjnego. Ich produkty odpadowe mają szkodliwy wpływ na stan tkanek, w wyniku czego dochodzi do zatrucia (zatrucia). Głównymi przyczynami infekcji są:

• paciorkowce;
• haemophilus influenzae;
• meningokoki;
• gronkowce;
• klebsiella;
• pneumokoki.

W 10% przypadków patologia występuje w wyniku namnażania się czynników wirusowych - adenowirusów, rinowirusów, enterowirusów itp.

Stopień reaktywności organizmu odgrywa decydującą rolę w rozwoju patogennej flory. W przeważającej większości przypadków patogenna flora jest aktywowana z powodu obniżenia odporności ogólnej i miejscowej. Osłabienie obrony immunologicznej jest często związane z hipotermią, niedoborem witamin, niezrównoważoną dietą, chorobami przewlekłymi, nieracjonalnym przyjmowaniem leków, zaburzeniami autoimmunologicznymi itp.

Zakażenie lakunarnym zapaleniem migdałków może wystąpić na trzy sposoby:

1. drogą pokarmową – poprzez niemyte owoce, warzywa i inne produkty;
2. przez unoszące się w powietrzu kropelki - podczas rozmowy lub intensywnego kichania;
3. przez kontakt – poprzez naczynia, ręczniki, zabawki itp.

Manifestacja objawów patologii występuje w ciągu 24-48 godzin po zakażeniu. Ze względu na zwiększone uczulenie organizmu dziecka bardzo szybko rozwijają się silne stany zapalne i obrzęki w miejscach lokalizacji patogenów.

Przedwczesne złagodzenie procesów patologicznych pogarsza przebieg choroby i przyczynia się do hematogennego rozprzestrzeniania się drobnoustrojów.

Patogeneza

Ropne zapalenie migdałków najczęściej występuje w wyniku uszkodzenia narządów ENT przez paciorkowce beta-hemolizujące. W procesie rozmnażania czynniki chorobotwórcze zaczynają syntetyzować specjalny enzym - streptokinazę, która przyspiesza proces niszczenia tkanek limfadenoidalnych. Zmiany patologiczne w organizmie stymulują produkcję swoistych przeciwciał, które mogą hamować rozwój patogennej flory.

Obecność zębów próchnicowych zmniejsza miejscową odporność, co może wywoływać rozwój chorób zakaźnych.

Streptococcus zawiera białka, które są podobne w strukturze do białek zdrowych komórek w ciele. Z tego powodu leukocyty neutrofilowe błędnie zaczynają atakować nie tylko patogeny, ale także struktury komórkowe ich organizmu. Dlatego przedwczesne zniszczenie infekcji prowadzi do rozwoju poważnych powikłań ogólnoustrojowych, w szczególności reumatyzmu, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia opon mózgowych itp.

Objawy

Dlaczego angina lakunarna jest niebezpieczna - jakie są objawy i leczenie dziecka? Choroba laryngologiczna charakteryzuje się szybkim rozprzestrzenianiem się ognisk zapalnych w błonach śluzowych górnych dróg oddechowych. Jeśli nie rozpoczniesz leczenia przeciwbakteryjnego na czas, może to prowadzić do rozwoju miejscowych (zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok), a następnie komplikacje ogólnoustrojowe.

Charakterystycznym znakiem rozwoju ropnego zapalenia migdałków jest gwałtowny wzrost temperatury. Im młodszy pacjent, tym silniejsze reakcje alergiczne i hipertermia. Około dzień po zakażeniu pojawiają się objawy ogólnego zatrucia, po którym pojawiają się lokalne objawy patologii:

• gorączka podgorączkowa i gorączkowa;
• apatia i osłabienie mięśni;
• ból gardła i ból gardła;
• zespół jelitowy (biegunka, nudności, wymioty);
• ból gardła podczas połykania;
• brak apetytu;
• zwiększona potliwość;
• słaby sen;
• obrzęk łuków podniebiennych;
• ropna tablica na migdałkach;
• obrzęk tkanek jamy ustnej i gardła.

Ważny! Gorączka z gorączką może powodować drgawki i denaturację białek we krwi, co może być śmiertelne.

Terminowe skierowanie do pediatry i przejście właściwego przebiegu terapii to kluczowe warunki powrotu pacjenta do zdrowia. Leczenie dzieci w wieku poniżej 1 roku częściej odbywa się w szpitalu pod nadzorem lekarza, co wynika z ryzyka rozwoju ropnia gardła i innych ciężkich powikłań.

Diagnostyka różnicowa

Jak diagnozuje się formę lakunarną u dzieci? Leczenie i diagnoza choroby zakaźnej to prerogatywa doświadczonego specjalisty. Przez zewnętrzne objawy problematyczne jest określenie rodzaju patologii, co wiąże się z podobieństwem lokalnych objawów ropnego zapalenia migdałków do innych rodzajów chorób laryngologicznych. Po oględzinach pacjenta lekarz bada wyniki biochemicznego badania krwi, które określa stężenie leukocytów, ESR, obecność neutrofili kłutych itp.

Podczas diagnostyki różnicowej specjalista musi odróżnić lakunarny ból gardła od:

• drożdżakowe zapalenie migdałków - choroba zakaźna wynikająca z uszkodzenia błony śluzowej jamy ustnej i gardła przez patogeny grzybicze;
• błonica - zagrażająca życiu patologia, której towarzyszy tworzenie białej płytki na gardle i migdałkach podniebiennych;
• mononukleoza zakaźna - choroba wirusowa, której towarzyszy zapalenie gardła, łuków podniebiennych, gorączka i powiększenie regionalnych węzłów chłonnych;
• wirusowe zapalenie krtani - ostre zapalenie krtani, charakteryzujące się przekrwieniem, obrzękiem błon śluzowych itp.

Samoleczenie ropnego zapalenia migdałków często powoduje rozwój niewydolności nerek u dzieci w wieku przedszkolnym.

We wczesnych stadiach rozwoju lokalne objawy powyższych chorób są bardzo podobne. Dlatego dla trafnej diagnozy i odpowiedniej terapii konieczny jest kontakt tylko ze specjalistą.

Specyfika leczenia

Aby zniszczyć infekcję, zaleca się długą terapię antybiotykową, która trwa co najmniej 7-10 dni. Leczenie lakunarnego bólu gardła u dzieci w różnym wieku odbywa się według tego samego schematu. Wyjątki dotyczą pacjentów w wieku poniżej 1,5-2 lat, którzy nie są w stanie samodzielnie płukać gardła i wstrzymywać oddechu podczas stosowania preparatów w aerozolu.

Schemat leczenia zachowawczego obejmuje leki o działaniu etiotropowym i objawowym. Te pierwsze mają na celu zniszczenie patogennej flory, drugie mają na celu powstrzymanie objawów choroby laryngologicznej. Przejście złożonej terapii zapewnia regresję procesów ropnych w dotkniętych tkankach, w wyniku czego przyspiesza się powrót do zdrowia.

Jakie rodzaje leków stosuje się w leczeniu ropnego zapalenia?

1. antybiotyki – niszczą ściany komórkowe drobnoustrojów lub hamują rozwój patogenów poprzez hamowanie syntezy patogennego DNA i RNA;
2. środki przeciwgorączkowe - normalizują wymianę ciepła z otoczeniem, co pomaga wyeliminować gorączkę podgorączkową i gorączkową;
3. leki przeciwhistaminowe – zaburzają syntezę prostaglandyn, zmniejszając w ten sposób obrzęk i stan zapalny w tkankach;
4. lokalne środki antyseptyczne - dezynfekują błonę śluzową gardła, co pomaga zwiększyć lokalną odporność;
5. znieczulenia miejscowe - zmniejszają wrażliwość receptorów bólu, w wyniku czego eliminowany jest dyskomfort w gardle podczas połykania.

Na etapie rozwiązywania procesów ropnych wskazane jest leczenie zabiegami fizjoterapeutycznymi. Zwiększają reaktywność tkanek i odporność całego organizmu, co znacznie zmniejsza ryzyko nawrotu patologii.

Terapia antybakteryjna

Antybiotyki to leki o działaniu etiotropowym, które niszczą czynniki zakaźne. Bez względu na wiek pacjenta w leczeniu lakunarnego bólu gardła stosuje się leki przeciwdrobnoustrojowe. Nie wszystkie grupy antybiotyków mogą być stosowane w terapii pediatrycznej. Chinolony to syntetyczne środki przeciwdrobnoustrojowe o działaniu toksycznym. Ich stosowanie może wywołać niepożądane reakcje i pogorszenie samopoczucia dziecka.

Do zniszczenia flory bakteryjnej często stosuje się:

• penicyliny („Amoxiclav”, „Ampiox”) - nietoksyczne leki przeciwbakteryjne, których składniki są aktywne przeciwko większości drobnoustrojów Gram-dodatnich;
• makrolidy (Sumamed, Azytromycyna) są najbezpieczniejszymi antybiotykami, które mają działanie bakteriostatyczne na ziarniaki Gram-dodatnie i niektóre pasożyty błony;
• cefalosporyny (Ascetin, Cetax) to leki o szerokim spektrum działania, które są odporne na drobnoustroje wytwarzające beta-laktamazę.

Niewłaściwe leczenie dławicy piersiowej antybiotykami prowadzi do przedłużającego się przebiegu choroby i częstych nawrotów stanu zapalnego.

Aby zapobiec rozwojowi dysbiozy, wskazane jest podawanie probiotyków dzieciom w trakcie leczenia przeciwbakteryjnego. Produkty takie jak Lactobacterin i Symbivit stymulują syntezę pożytecznych bakterii w jelicie cienkim, co przyczynia się do zwiększenia ogólnej odporności.

Fizjoterapia

Fizjoterapeutyczne leczenie zapalenia migdałków odbywa się na etapie rozwiązywania procesów nieżytowych lub ich przewlekłości. Aby zniszczyć patogenną florę, tkanki dotknięte przez bakterie są narażone na działanie ciepła, ultradźwięków, mikrofal, pól magnetycznych, prądu itp. Fizjoterapia pomaga przyspieszyć mikrokrążenie krwi w błonach śluzowych górnych dróg oddechowych, co zapewnia przywrócenie trofizmu tkanek i odpowiednio odporności komórkowej.

Konwencjonalnie wszystkie rodzaje leczenia fizjoterapeutycznego można podzielić na trzy kategorie:

• ekspozycja na suche ciepło - napromieniowanie dotkniętych obszarów ciała promieniami ultrafioletowymi, co pomaga niszczyć drobnoustroje lub tłumić ich funkcję rozrodczą. Zmniejszenie liczby patogenów w zmianach przyspiesza regenerację tkanek i regresję stanu zapalnego;
• narażenie na wibracje - ultradźwiękowa obróbka łuków podniebiennych i formacji limfadenoidalnych, która niszczy ściany komórkowe bakterii i przyspiesza ewakuację ropnych mas z luk migdałków;
• ekspozycja na parę - leczenie błony śluzowej jamy ustnej i gardła parą wodną leków, których składniki szybko wnikają w ogniska zapalne i niszczą bakterie.

Fizjoterapia nie może zastąpić leczenia etiotropowego, dlatego stosuje się ją przy równoległym przejściu terapii lekowej.

Aby osiągnąć pożądane efekty terapeutyczne, minimalny kurs fizjoterapii powinien składać się z 10-12 zabiegów.

Profilaktyka

Jaka powinna być profilaktyka dusznicy bolesnej u dzieci? Rozwojowi patologii można zapobiec tylko wtedy, gdy odporność lokalna i ogólna jest utrzymywana na odpowiednim poziomie. To właśnie zmniejszenie odporności organizmu daje impuls do aktywnej reprodukcji mikroorganizmów oportunistycznych.

Aby zwiększyć odporność organizmu dziecka na wirusy i bakterie, musisz przestrzegać następujących zasad:

• monitorować przestrzeganie higieny osobistej;
• zapewnić zbilansowaną dietę;
• używaj kompleksów witaminowych co sześć miesięcy;
• leczyć inwazje robaków w odpowiednim czasie;
• stosować immunostymulanty.

W okresie zaostrzeń chorób sezonowych wskazane jest płukanie gardła Chlorophylliptem lub Rotokanem co najmniej 1-2 razy dziennie. Aby wzmocnić odporność humoralną i komórkową, musisz przyjmować preparaty interferonowe.