Leczenie grzybiczego bólu gardła u dziecka

Candida (grzybicze) zapalenie migdałków jest chorobą zakaźną charakteryzującą się pokonaniem pierścienia limfadenoidalnego gardła przez patogeny. Czynnikiem sprawczym infekcji jest grzyb, taki jak Candida lub Aspergillus w połączeniu z florą kokosową. U dzieci w wieku przedszkolnym objawy kliniczne choroby laryngologicznej są wyraźne ze względu na zmniejszoną reaktywność organizmu.

Grzybicze zapalenie migdałków u dzieci występuje w wyniku obniżenia odporności ogólnej i miejscowej. Prowokatorami zmian patologicznych w organizmie są: niedobór witamin, hipotermia, nieracjonalne przyjmowanie glikokortykosteroidów i antybiotyków. Sama patologia nie stanowi zagrożenia dla życia, jednak przedwczesne niszczenie grzybów może prowadzić do rozwoju chorób ogólnoustrojowych.

Grzybica gardła - co to jest?

Zgodnie z terminologią medyczną, drożdżakowy lub grzybiczy ból gardła to grzybicze zakażenie formacji limfadenoidalnych, a mianowicie migdałków podniebiennych. Jednak w przypadku rozwoju patologii ogniska zapalne zlokalizowane są nie tylko w gruczołach, ale także w błonie śluzowej jamy ustnej i gardła. Na tej podstawie nie jest całkowicie poprawne używanie terminu „grzybicze bóle gardła”.

Istnieją trzy podgatunki drożdżakowego zapalenia jamy ustnej i gardła:

1. Grzybicze zapalenie migdałków - uszkodzenie migdałków;
2. Pharyngomycosis - uszkodzenie błony śluzowej gardła;
3. Zapalenie migdałków i gardła to jednoczesna porażka gardła i migdałków.

Z reguły drożdżakowe zapalenie migdałków, z przedwczesnym leczeniem, zastępuje się grzybicą gardła lub zapaleniem migdałków i gardła. Zasady leczenia powyższych patologii są identyczne i obejmują stosowanie leków o działaniu przeciwgrzybiczym (przeciwgrzybiczym) i objawowym.

Czynniki zakaźne

Kandydozę jamy ustnej i gardła wywołują drobnoustroje oportunistyczne, do których należą grzyby drożdżopodobne (Candida albicans) i pleśniowe (Aspergillus). W przypadku niedoboru odporności zaburzona jest równowaga między „użytecznymi” i „szkodliwymi” mikroorganizmami tworzącymi mikroflorę narządów ENT. Aktywny rozwój czynników chorobotwórczych prowadzi do powstawania ognisk zapalnych w tkankach limfadenoidalnych.

Dysbioza jest główną przyczyną zmniejszenia odporności organizmu na patogeny. Przyczyny rozwoju choroby grzybiczej u dziecka mogą być endogenne i egzogenne:

• złe odżywianie;
• nadużywanie antybiotyków;
• przewlekłe choroby laryngologiczne;
• hipowitaminoza i anemia;
• cukrzyca;
• chroniczne zmęczenie;
• przyjmowanie kortykosteroidów.

Ważny! Candida zapalenie migdałków może powodować rozwój ostrego zapalenia węzłów chłonnych, które leczy się wyłącznie lekami przeciwbakteryjnymi.

Małe dzieci są bardziej podatne na choroby ze względu na zmniejszoną reaktywność immunologiczną. Zakażenie grzybicą gardła można zaobserwować w pierwszych miesiącach życia dziecka w kontakcie z florą grzybową.

Obraz kliniczny

Obecność białej płytki na migdałkach jest główną oznaką rozwoju drożdżakowego zapalenia migdałków. Możliwe jest dokładne zdiagnozowanie choroby dopiero po przejściu testu serologicznego i określeniu rodzaju czynnika zakaźnego. Miejscowe objawy choroby są podobne do objawów ropnego zapalenia migdałków, które leczy się głównie antybiotykami. Jednak mikroorganizmy grzybowe nie są wrażliwe na działanie środków przeciwdrobnoustrojowych. Nieterminowe podawanie leków przeciwgrzybiczych może prowadzić do powikłań.

Grzybica gardła charakteryzuje się słabym zatruciem organizmu, dlatego ogólne objawy choroby są słabo wyrażone. Obejmują one:

• drobne bóle głowy;
• dyskomfort w gardle;
• słabość i senność;
• gorączka podgorączkowa.

Na etapie ostrego zapalenia drożdżakowego w części ustnej gardła pojawiają się liczne białe plamki, które są zlokalizowane na łukach podniebiennych, migdałkach, języku podniebienia miękkiego, gardle itp. Po mechanicznym usunięciu płytki nazębnej na błonie śluzowej pojawiają się krwawiące wrzody, które wywołują obrzęk tkanek. W miejscach, w których błona śluzowa jest najbardziej dotknięta, obserwuje się oderwanie nabłonka.

Ważny! Biały nalot sygnalizuje rozwój drożdżopodobnych, a zielonych lub żółtawych - pleśni.

U dzieci leczenie drożdżakowego zapalenia migdałków należy rozpocząć w momencie pojawienia się pierwszych objawów choroby. Opóźniona terapia może powodować powstawanie białej płytki na języku, wewnętrznej powierzchni policzków, ścian gardła itp.

Specyfika przebiegu choroby

Zapalenie drożdżakowe jamy ustnej i gardła może występować w kilku postaciach, co należy wziąć pod uwagę przy stawianiu diagnozy. Ostrą grzybicę gardła często mylona jest z ropnym bólem gardła ze względu na podobieństwo objawów klinicznych: ból gardła, bóle głowy, hipertermia, powiększenie regionalnych węzłów chłonnych.

Postać podostra choroby przebiega prawie bezobjawowo, co uniemożliwia rozpoznanie i leczenie grzybicy gardła u dzieci poniżej 1. roku życia. Przedwczesne zniszczenie patogenów grzybiczych prowadzi do przewlekłych procesów zapalnych. Przewlekłe drożdżakowe zapalenie migdałków praktycznie się nie objawia, ale około 2-3 razy w roku mogą wystąpić zaostrzenia, charakteryzujące się typowymi objawami gardła.

Procesy zapalne w organizmie będą trwały do ​​czasu przeprowadzenia leczenia etiotropowego.

Jeśli zapalenie drożdżakowe nie jest leczone, prowadzi to do progresji flory grzybowej i tworzenia się zsiadłej płytki na całej powierzchni języka. Procesy patologiczne mogą powodować zmiany smaku i rozwój drożdżakowego zapalenia jamy ustnej.

Diagnostyka różnicowa

W większości przypadków drożdżakowe zapalenie błon śluzowych można zdiagnozować na podstawie oględzin gardła. Ze względu na to, że tkanka limfadenoidalna u niemowląt ma luźną strukturę, zsiadła płytka nazębna niewiele różni się od formacji ropnych. Dlatego możliwe jest dokładne określenie rodzaju choroby dopiero po mikrobiologicznym badania wymazów z gardła.

Przy ustalaniu przyczyn rozwoju choroby bierze się pod uwagę obecność chorób somatycznych, wtórne niedobory odporności, a także niepożądane reakcje na przyjmowanie leków glikokortykosteroidowych. Biochemiczne badanie krwi pozwala określić stężenie bakterii w osoczu. Brak nadmiernej ilości drobnoustrojów w organizmie jest jednym z najsilniejszych dowodów na obecność drożdżakowego zapalenia.

Diagnozę różnicową pharyngomycosis przeprowadza się z takimi patologiami jak:

• paciorkowcowe zapalenie migdałków;
• szkarlatyna;
• syfilis;
• opryszczkowe zapalenie jamy ustnej;
• mononukleoza bakteryjna.

W obecności flory mieszanej w ogniskach zapalnych specjalista przeprowadza test Femoflor-Screen, który umożliwia określenie czynnika sprawczego zakażenia z prawdopodobieństwem 100%.

Zasady leczenia

Jak należy leczyć grzybicę gardła u dzieci? Ponieważ na tle dysbiozy występują drożdżakowe zapalenie migdałków i grzybica gardła, terapia rozpoczyna się od przywrócenia normalnej mikroflory. Jeśli patologia rozwinęła się w wyniku nieracjonalnego przyjmowania antybiotyków, schemat leczenia dostosowuje się, zastępując leki przeciwdrobnoustrojowe środkami przeciwgrzybiczymi.

Aby zwiększyć liczbę pałeczek kwasu mlekowego w jelicie cienkim, pacjentowi przepisuje się specjalną dietę z naciskiem na fermentowane produkty mleczne, owoce, świeże warzywa i pokarmy białkowe. Kompleksowa terapia lekowa polega na stosowaniu następujących leków:

• środki przeciwgrzybicze – hamują aktywność grzybów drożdżopodobnych i pleśniowych;
• środki antyseptyczne (nawadnianie, inhalacja, smarowanie) - dezynfekują błonę śluzową jamy ustnej i gardła;
• immunostymulanty - zwiększają niespecyficzną odporność organizmu;
• witaminy – uzupełniają niedobory w organizmie przydatne substancje, które biorą udział w ważnych procesach biochemicznych;
• przeciwgorączkowe - obniżają temperaturę, eliminując w ten sposób gorączkę podgorączkową.

Na etapie regresji procesów patologicznych specjalista może przepisać procedury fizjoterapeutyczne. Napromieniowanie formacji limfadenoidalnych światłem ultrafioletowym przyczynia się do niszczenia flory bakteryjnej i grzybiczej, zwiększając w ten sposób lokalną odporność.

Terapia przeciwgrzybicza

Leki przeciwgrzybicze mają wyraźne działanie grzybostatyczne i grzybobójcze na grzyby drożdżopodobne i pleśniowe. Ich aktywne składniki hamują biosyntezę cytochromu, co zapobiega tworzeniu się błon komórkowych patogenów. Leki ogólnoustrojowe zapobiegają rozprzestrzenianiu się zapalenia drożdżakowego, co przyspiesza proces gojenia.

W terapii pediatrycznej w leczeniu grzybicy gardła stosuje się następujące środki przeciwgrzybicze:

• „Flukonazol” - lek o działaniu grzybostatycznym; hamuje produkcję steroli grzybowych, co zapobiega dalszemu rozwojowi patogenów;
• „Levorin” jest środkiem o niskiej toksyczności, który niszczy grzyby drożdżopodobne i pierwotniaki, takie jak Trichomonas vaginalis; składniki leku nie kumulują się w organizmie, co zapobiega występowaniu reakcji ubocznych;
• "Nystatyna" - przeciwgrzybicze działanie grzybobójcze, niszczące Aspergillus, grzyby drożdżopodobne i pierwotniaki; Stosuje się go w celu eliminowania drożdżakowych stanów zapalnych nie tylko w jamie ustnej, ale także w przewodzie pokarmowym.

Nadużywanie leków może wywoływać wymioty, biegunkę, dreszcze i ból brzucha.

Możliwe jest zatrzymanie objawów drożdżakowego zapalenia migdałków tylko w przypadku poddania się terapii etiotropowej. Leki objawowe tylko ułatwiają przebieg choroby, ale nie niszczą przyczyny jej wystąpienia - flory grzybowej.

Leczenie miejscowe

Candida zapalenie migdałków jest łatwo uleczalne tylko na wczesnym etapie rozwoju patologii.

W przypadku późnej diagnozy i nieprawidłowego wcześniejszego leczenia często dochodzi do flory grzybowej dołączają bakterie chorobotwórcze. Aby wyeliminować ogniska zapalne w formacjach limfadenoidalnych, stosuje się preparaty do stosowania miejscowego.

Jak eliminowane jest grzybicze zapalenie migdałków u dzieci - jakie są objawy i leczenie dziecka? Terapia miejscowa polega na płukaniu gardła środkami o właściwościach przeciwgrzybiczych i przeciwdrobnoustrojowych. Leki są przepisywane wyłącznie przez lekarza prowadzącego po dokładnej diagnozie. Bezpieczne środki antyseptyczne, które można zastosować do oczyszczenia jamy ustnej i gardła, obejmują:

• "Faringosept" - zapobiega rozwojowi flory bakteryjnej, co pomaga wyeliminować ogólne objawy zatrucia;
• „Chlorheksydyna” - niszczy bakterie tlenowe i beztlenowe, a także grzyby pasożytnicze z rodzaju Candida;
• „Jodinol” - dezynfekuje błonę śluzową jamy ustnej i gardła, zwiększając w ten sposób reaktywność tkanek;
• "Dekametoksyna" - niszczy drobnoustroje i grzyby chorobotwórcze, dlatego może być stosowana w leczeniu grzybicy gardła, grzybiczego zapalenia jamy ustnej i ropnego zapalenia w narządach ENT;
• "Miramistin" - eliminuje większość szczepów bakterii odpornych na działanie leków z grupy penicylin; działa przeciwko kropidlakom, saprofitom i grzybom drożdżopodobnym.

Aby przyspieszyć ustępowanie kandydozy, dezynfekcja gardła powinna być wykonywana co najmniej 4-5 razy dziennie przez tydzień. Niektóre z powyższych leków, w szczególności Miramistin i Chlorhexidine, mogą być stosowane w celu zapobiegania infekcjom grzybiczym. Ich aktywne składniki stymulują nieswoistą odpowiedź immunologiczną, co zapobiega rozwojowi mikroorganizmów oportunistycznych.

Skuteczne immunostymulanty

Immunostymulanty to leki zwiększające odporność nieswoistą. Systematyczne stosowanie leków zapobiega rozwojowi zakaźnych chorób laryngologicznych u dzieci. Zgodnie z zaleceniami pediatry stosuje się je w przededniu chorób sezonowych, takich jak zapalenie migdałków, ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych, grypa, zapalenie oskrzeli itp.

W celach profilaktycznych stosuje się preparaty roślinne w celu zwiększenia reaktywności organizmu dziecka. Praktycznie nie wywołują reakcji alergicznych, ale jednocześnie stymulują produkcję interferonu w organizmie. Czynniki biogenne, do których należą witaminy i mikroelementy, nazywane są adaptogenami. Zapobiegają rozwojowi hipowitaminozy, która jest jednym z kluczowych czynników obniżających odporność organizmu.

Skuteczne immunostymulanty obejmują:

• Amiksin;
• Derinat;
• „Odporny”;
• Milife;
• Rybomunil;
• Betaferon.

Powyższe środki zaleca się stosować na etapie leczenia drożdżakowego zapalenia błony śluzowej gardła. Systematyczne stosowanie immunostymulantów zapobiega przewlekłości procesów patologicznych i nawrotom choroby.